We zijn op een conferentie voor de rest van het weekend, dus ik post deze van een paar jaar geleden opnieuw.

Heather en ik wonen allebei in Berkeley waar huizen klein zijn en toch duur. Ons naburige stad Oakland is vrijwel hetzelfde. Als je de show Parenthood hebt gezien, die hier wordt ingesteld, laten we zeggen dat de huizen waarin die personages leven in de top 5% zouden zijn voor ruimtelijkheid.

Onlangs ging ik voor het eerst naar het huis van mijn vriend Karin omdat ze getrouwd was en twee zonen had. Toen ze de voordeur opende, was het eerste wat ik zag een queensize luchtmatras die haar hele vloer van de woonkamer innam. Ik vroeg of ze weekendgasten had, en ze legde schaapachtig uit dat zij en haar echtgenoot daadwerkelijk op de luchtmatras slapen en hun baby in hun kamer lieten slapen terwijl hun peuter de kamer varieert die bedoeld is om te worden gedeeld door de broers. Eventueel.

Ze hadden moeite om erachter te komen hoe ze twee kinderen in dezelfde kamer konden plaatsen zodat ze elkaar zouden toestaan ​​hun dutjes te doen en ‘s nachts te slapen.

Ik had geen begeleiding voor haar, hoewel omdat mijn kinderen ouder zijn en nu al lang een kamer delen, ik de situatie nauwelijks als een probleem kon registreren. Ik herinner me dat ik Scarlett het liet huilen en Julian, 3 jaar oud, gewoon het beste door sliep. Ik realiseer me nu dat elke peuter niet zo degelijk slaapt als Julian, die in een playdate zou kunnen worden gedragen als hij in slaap was gevallen in de auto, op de bank van de gastheer was gestoken en door zijn opgewonden vriendje wordt gesprongen en door het geheel slaapt ding. Terwijl ik van Karin naar huis reed, herinnerde ik me echter ineens een paar scenario’s die haar misschien hebben getroost.

Een verloren gevecht documenteren: Scarlett dutjes op de vloer in mijn kamer

Autostoeltje slapend
Toen Heather’s baby #2 Milo werd geboren, was ze bezorgd dat zijn nachtwaken de slaap van Holden zouden verstoren, maar zij en Alec hadden van hun rookie -opvoedingsstint geleerd dat ze ervoor kiezen om niet in dezelfde kamer te slapen als de baby. Daarom sliep Baby Milo in zijn ’emmer’ -autostoeltje in het kantoor in het kantoor net buiten hun kamer. Elke nacht. Voor vier maanden.

Slingeren
Toen mijn eigen tweede kind werd geboren, maakten we de helft van onze slaapkamer in een babycentrische ruimte, in de verwachting dat ze een paar maanden bij ons zou blijven. Ze heeft ons voor de gek gehouden door ongeveer een maand een goede slaper te zijn, maar verloor toen haar talent voor het in slaap blijven na middernacht. We namen een signaal van onze goede vrienden die hun kinderen ‘swing -baby’s’ noemden, we zetten de automatische schommel in onze slaapkamer op, en daar sliep ze, slingerend op volle snelheid, de hele nacht lang. Voor drie maanden.

Veranderen van pad slapen
En Julian? Hij sliep ingeklapt en bond vast aan een padkussen op de vloer toen we de eerste paar maanden naar onze ouders gingen.

Mijn punt is dat we veel gekke shit doen als nieuwe ouders. We zingen onbenullige liedjes, hechten elektrische pompen aan onze borsten en lezen boeken aan kinderen die nauwelijks hun hoofd kunnen vasthouden. Slapen in je eigen woonkamer is er het minste van. (Dat herinnert me eraan … de echtgenoot van mijn neef sliep vroeger op de veranda.)

Als je twee kinderen hebt die een kamer delen, vertel ons dan meer. hoe heb je het gedaan?

Gerelateerd: hoe ik mijn kinderen naar bed liet gaan en daar te blijven